اما در دنياي جديد اتفاقاتي افتاده كه فراتر از ظرفيت‌هاي جسمي و روحي يك نفر است. مثلا يك نفر كه بايد هر روز صبح سر كار برود چقدر توانايي خواندن پست‌هاي همه دوستانش در شبكه‌هاي اجتماعي را دارد و تا چه ساعتي از شب مي‌تواند بيدار بماند تا در نور گوشي تلفن همراه يكي‌يكي همه نوشته‌ها را بخواند و «لايك» بزند يا اينكه يك نفر چقدر مي‌تواند گفت‌وگويي بي‌فايده را در صفحه «چت» ادامه بدهد. يك نفر چقدر مي‌تواند در تمام ساعت‌هاي روز، هم كار كند هم به دانشگاه برود و هم در صف تاكسي مراقب جازدن بقيه باشد اما هيچكدام از پست‌هاي «كانال» را از دست ندهد؛ يعني همان موقعي كه سوار اتوبوس مي‌شود مراقب باشد كه چه نوشته‌ها و عكس‌هايي روي كانال آمده و آنها را درگروه‌هاي ديگر «كپي» كند تا هميشه از همه جلوتر باشد.
از طرف ديگر عضو شدن در همه اين گروه‌ها و پيدا كردن چند هزار دوست كه نه همه به اسم، يكديگر را مي‌شناسند و نه به عكس، از نظر روحي هم كار ساده‌اي نيست بالاخره اسم همه اين افراد دوست و طرفدار،«دنبال‌كننده» است. كلمه «دوست» نوعي رابطه حسي است كه براي هركسي ظرفيتي را مشخص مي‌كند. مثلا كسي كه براي 20، 40يا 70رابطه دوستانه آمادگي دارد ممكن است براي ارتباط با 800 و 900دوست مجازي كمي دچار مشكل شود. خيلي هم معلوم نيست اين شخصيت‌ها واقعا وجود داشته باشند و فقط از يك اسم و تصوير ساخته نشده باشند.
از طرف ديگر حجم خبرها هم زياد شده است. موقعي كه هيچ رسانه‌اي وجود نداشت همان حرف‌زدن‌هاي روزانه براي با‌خبر شدن از همه اتفاقات مهم كافي بود. موقعي كه روزنامه‌ها آمدند و بعد راديو از راه رسيد خبرها بيشتر شدند و حالا اينترنت نه فقط روي رايانه‌هاي شخصي بلكه روي گوشي‌هاي تلفن همراه اضافه شده است و شبانه روز انبوه اخبار و اطلاعات سراغ ما مي‌آيند. اين همه خبر دنياي مجازي را كه نمي‌شود يك به يك كنترل كرد. غير از اينها بازي‌هاي گروهي با جنگ و گريز‌ها و تمدن‌هايي كه ساخته و نابود مي‌شوند هم احتياج به فرمانده دائمي دارند.
موقعي كه دنياي مجازي تازه خودش را نشان مي‌داد فقط بخشي از اوقات روزانه را اشغال مي‌كرد اما اين زمان هر سال بيشتر شد و حالا آنقدر زيادشده است كه يك نفر بايد تمام وقتش را در صفحه گوشي تلفن همراه بگذراند؛ پس خود فناوري كه اين بلا را سر ما آورده بايد دست به‌كار شود و راهي بيابد يا راهي بسازد.
در دنياي واقعي كسي نمي‌تواند از روي خودش تكثير كند و انسان ديگري بسازد اما حالا كه همه‌‌چيزهاي مجازي در حال پيشرفت است بعيد نيست كه شخصيت‌هاي مجازي جانشين آدم‌ها شوند و «روبات»هاي اينترنتي به نمايندگي از صاحبان حساب‌ها بخش مجازي زندگي آنها را اداره كنند يا با دوستان تماس داشته باشند و پاي نوشته‌ها و عكس‌هاي آنها لايك بگذارند تا در دنيايي سراسر مجازي به زندگي ادامه دهيم.
نظر شما